Επιπλέον πολύ πιστοί συνηθίζουν να κάνουν αγιασμό στα σπίτια τους τη πρώτη μέρα του μήνα με σκοπό να έχουν την ευλογία του Θεού και φυσικά ο αγιασμός συνηθίζεται σε εγκαίνια μαγαζιών, νέων σπιτιών και αυτοκινήτων. Και όπως είναι γνωστό κάθε αρχή της νέας σχολικής χρονιάς ίθισται ο Ιερέας της περιοχής να κάνει αγιασμό στα σχολεία μας.

Από τα πιο σημαντικά θρησκευτικά έθιμα που σχετίζονται με το νερό είναι φυσικά η βάπτιση. Οι περισσότεροι χριστιανοί προκειμένου να δώσουν όνομα στα παιδιά τους και να τα κάνουν χριστιανούς Ορθόδοξους τα βαπτίζουν σε κολυμπήθρα με νερό, όπως βαπτίστηκε ο Χριστός στα νερά του Ιορδάνη ποταμού, έτσι και οι χριστιανοί βαφτίζονται στα νερά της κολυμπήθρας.
Άλλο έθιμο είναι το αμίλητο νερό.
Νωρίς το πρωί την ημέρα των Χριστουγέννων οι κοπέλες της επαρχίας έτρεχαν στη πιο κοντινή βρύση του χωριού τους για να "κλέψουν το άχραντο νερό", δηλαδή το αμίλητο νερό. Οι κοπέλες μέχρι να φτάσουν στην βρύση δεν λένε λέξη, αφού φτάσουν στη βρύση λένε: "Όπως τρέχει το νερό σου βρυσούλα μου. έτσι να τρέχει και το βιός μου", δηλαδή η περιουσία μου, η ζωή μου. Από αυτό το έθιμο προέρχεται και η γνωστή σε όλους μας παροιμία, ''το αμίλητο νερό ήπιε''.

Στη Φλώρινα παλαιότερα υπήρχε ένα έθιμο που λεγόταν το ''σιδερένιο νερό''. Όπου ο νοικοκύρης του σπιτιού τα χαράματα της πρωτοχρονιάς, πήγαινε στη βρύση του χωριού, πλενόταν και έπαιρνε μια πέτρα μικρή την οποία έπλενε στη βρύση, στη συνέχεια επέστρεφε σπίτι και έβρεχε την οικογένεια του με ένα κλωνάρι και την πέτρα και έλεγε, "Όλοι του χρόνου γεροί σαν την πέτρα την μικρή".
Τέλος, σε κάποιες περιοχές που επικρατούσε ανομβρία και οι σοδειές κινδύνευαν να χαθούν, οι άνθρωποι είχαν ένα πιο χιουμοριστικό έθιμο. Ένας άνθρωπος o λεγόμενος ''Μπαρμπαρούσας'' ντυνόταν με πρασινάδες και φύλλα, αφού τον έδεναν με ένα σκοινί, τον γυρνούσαν στις γειτονιές του χωριού και οι χωρικοί τον ακολουθούσαν και τον έβρεχαν. Το νερό που έριχναν πάνω στις φτέρες της ''Μπαρμπαρούσας'' συμβόλιζε το νερό της βροχής που θα έπεφτε για να ποτίσει τα δέντρα και τα χωράφια. Καθώς γύριζαν τα δρομάκια του χωριού τραγουδούσαν κι ένα ποίημα:

''Μπαρμπαρούσα περπατεί

το Θεό παρακαλεί

για να ρίξει μια βροχή

για να γίνουνε τα στάρια

να γεμίσουμε τ' αμπάρια''.